Er werd ons geadviseerd om na aankomst in Lhasa het zeer rustig aan te doen vanwege de hoogte. Eigenwijs als we zijn hebben we er vandaag een druk dagje van gemaakt. Het weer leende zich daar ook heel goed voor. Na een koude nacht (we hebben zelfs extra dekbedden gevraagd) en een koele start van de ochtend warmt het na een uur of 9 heel snel op. Al is het maar 15 graden bij een onbewolkte hemel, de zon voelt hier aan alsof het ver boven de 20 graden is. Ik heb dan ook de hele dag gewoon in mijn t-shirtje rond kunnen lopen. De Tibetanen zelf lopen met mutsen, bonte jassen en handschoenen rond. Wat die aan doen als de winter echt toeslaat is mij een raadsel.

Na het ontbijt zijn we naar het Potala-paleis gelopen, het paleis van de gevluchte dalai lama. Iedereen kent het wel van de plaatjes denk ik. Zo is het ook zeker nog steeds maar wat schrokken we van de entourage die de Chinezen eromheen hebben gebouwd. Het paleis op de heuvel wordt volledig ontsloten door brede verkeerslanen en voor het paleis hebben ze een kleinere versie gemaakt van het Plein van de Hemelse Vrede in Beijing. Doodzonde. De Chinese vlag hangt overal te wapperen zodat we ook maar vooral niet moeten vergeten dat er hier niets Tibetaans meer aan is. Het paleis zelf is van buiten wonderschoon. Morgen gaan we het van binnen bekijken en dat mag alleen met de groep. Individueel lukt het je niet om kaartjes te verkrijgen. De Chinezen hebben overal een dikke vinger in de pap.

Het is sowieso een wereld vol contrasten hier. Chinezen.rijden in dikke BMW's en SUV's, de Tibetanen rijden op gammele fietsjes volgeladen met spullen. Overal lopen groepen militairen rond of zijn geplaatst op daken, op hoeken van straten en dan heb ik het nog niet eens over de aanwezigheid van de politie zelf. Nori ging even zitten op het plein voor het Potala-paleis en hup ze had al meteen zo'n militair met helm en automatisch geweer in haar nek. Ze lopen ook nog met van die schilden rond alsof elk moment een Tibetaanse opstand kan uitbreken. Het komt allemaal erg intimiderend over. Jammer en erg triest. Aan de andere kant is hier nog zoveel traditioneels terug te vinden. Het schouwspel op straat is zo kleuurijk en dan met die besneeuwde toppen op de achtergrond tegen een strak blauwe hemel geeft prachtige plaatjes.

Vanmiddag de Jokhang Tempel bezocht. Dit is de oudste en meest heilige tempel van Tibet. Erg mooi met veel bladgoud. Om de tempel storten de pelgrims zich weer ten gronde. Het blijft een fascinerend gezicht om de mensen dat te zien doen. Sommigen doen dat om elke meter en schuiven zo langzaam met de klok mee om de tempel heen.

In de namiddag waren we zo moe van het vele lopen dat we besloten om een Tibetaanse massage te nemen. Vlakbij het hotel is een massagecentrum waar blinden de massage verrichten. Zij kunnen als geen ander letterlijk en figuurlijk blindelings de knoopjes vinden en dat deden de meisjes dan ook. Helemaal fris en fruitig konden we na ruim 1 uur massage weer verder. Gegeten in ons favoriete Tibetaanse restaurantje, ja Nori zelfs aan de jak (ik nee dank je) en als laatste onderdeel even teruggelopen naar het Potala-paleis want dat wordt 's avonds schitterend verlicht. Een riksja teruggenomen naar het hotel want we vonden het wel welletjes voor vandaag. Dat vind ik nu ook dus ik stop er weer eens mee.

Vele groetjes van Nori en Fred.