Vandaag zijn we door de woeste hoogvlakte van Lhasa naar het klooster van Ganden gereden. Erg indrukwekkend, zowel de natuur als het klooster. Het klooster is gelegen op 4.700 meter en dat heeft toch zijn invloed op de groep gehad. De hoogteziekte slaat toe, bij de een meer als bij de ander. De een koopt zuurstofflesjes, ja die kun je zo bij de Tibetaanse C1000 kopen, de ander doet het met paracetamol o.i.d.. Bij ons blijft het tot nog toe beperkt tot wat irritante hoofdpijn. Daarnaast wil de zware verkoudheid van Nori niet weggaan en dat is op deze hoogte niet zo prettig.

De geschiedenis van het klooster is een treffend voorbeeld van de recente kwellingen die Tibet heeft moeten doorstaan. In 1966 werd het klooster onder het schrikbewind van Mao dagenlang gebombardeerd en werden de monniken die vluchtten doodgeschoten. Van de 2000 monniken overleefden er maar enkelen de aanslagen. Van de 100-en gebouwen van het oude klooster bleef lang niets meer overeind dan enkele muren. Pas in 1986 werd met de wederopbouw begonnen door de inwoners, ondanks het verzet van de Chinezen.

In 1996 herhaalde de geschiedenis zich. De Chinezen vielen opnieuw het klooster aan en doodden de vluchtende monniken. De monniken die het overleefden werden in een 'heropvoedingsprogramma' gestopt. Triest triest triest. Maandenlang mochten bezoekers het klooster niet in.

Er wonen nu nog ongeveer 300 monniken in Ganden. In de gloriedagen waren dat er meer dan 3000. De heropbouw is inmiddels nagenoeg afgerond en het ziet er nu weer prachtig uit (voor hoe lang?). Het leuke vandaag was dat er veel bedevaarders uit alle streken van Tibet het klooster bezochten. De mensen zijn zo lief, nieuwsgierig en attent. Nori kreeg zelfs eten aangeboden, iets met yakboter natuurlijk. We hebben het gewoon opgegeten en ja de yak is steeds beter te pruimen. Prachtige plaatjes kunnen schieten en filmen vandaag, van de kleurrijke bevolking en de monniken. Doet het erg goed tegen die donkerblauwe lucht, de sneeuwtoppen en het goud van de daken van het klooster.

Het poepen en plassen is hier een sociaal gebeuren. Wie al eens in China is geweest zal het wel herkennen. Je zit gezeliig naast elkaar en ziet ondertussen wat je buurman er allemaal uitperst want dat komt vervolgens gezellig in een stroompje langs jou, in alle geuren en kleuren. Ja dat is af en toe wel naar adem happen kan ik je zeggen.

Morgen verlaten we Lhasa en gaan we de bergen in van Centraal Tibet. Dan wordt het ook een stuk primitiever en kunnen we voor een aantal dagen alleen wat bepakking meenemen in onze dagrugzakjes. We zullen verder moeten per boot! en vervolgens met een truck worden vervoerd naar het klooster van Samye. Daar slapen we 2 dagen in het guesthouse van het klooster.

We proberen natuurlijk daar ook de weblog bij te werken, maar mogelijk lukt dat niet. In ieder geval wderom de groetjes van ons beiden en tot mails.

Fred.