he he, eindelijk kunnen we eens wat van ons laten horen. We zijn weer terug in Nepal en daar is de verbinding toch iets beter dan in dat grote Tibet!!!!!!!

Allereerst natuurlijk allemaal super bedankt voor de reacties en felicitaties voor Fred en ja Sandra je hebt helemaal gelijk, hij is geen dag ouder geworden!! haha. En Koens!! Hij si geen 57 geworden, maar 40 volgens onze gids dan..... goed zum kotsen!!!!!! Denk dat die Shirab op mannen valt......

Maar nu weer even terug naar onze reis:

Na vele koude dagen met prachtig heldere dagenin Tibet zitten we nu weer te smelten in Nepal. Een internetcafe is hier erg moeilijk te vinden, maar toch gelukt, ik zit me nu helemaal klem te rammen op het toetsenbord en ondertussen geeft Fred aanwijzingen hoe het allemaal op te schrijven, nou dat valt niet mee hoor!

In Shigatse zijn we 's-avonds met een paar leden van de groep uit eten geweest voor Fred zijn verjaardag. Hij kreeg toen een lachende boedha met een dikke buik van hen om hem aan de vele gezellige etentjes waarbij we heerlijk hebben gegeten en veel hebben gelachen te laten denken. Was erg leuk!

De volgende dag zijn we om 9 uur vertrokken naar Sakya. Met de hele groep naar het klooster van Sakya geweest en weer met open mond alles bekeken. Daarna met zijn tweeen de heuvel beklommen waar weer een paar stupa's stonden en van waar we een prachtig uitzicht over Sakya hadden. Om half 7 stonden we met Iris, Jop, Nelleke en Mark op de stadswal om naar de zonsondergang te kijken. Hier was het berekoud! Maar gelukkig had het hotel daarop ingespeeld door electrische dekens op de bedden te leggen. Nou hebben wij dat natuurlijk niet nodig, want wij houden elkaar wel warm........

Op 2 november om 6 uur opgestaan want we hadden een lange reisdag voor de boeg! Het was nog super donker, dus eerst maar een tukje gedaan in de bus, al hotsend en klotsend! want dat wegdek in het Qomdanga Nature Park was niet best. Het was echter een spectaculair uitzicht toen het eenmaal licht was en de bergen met sneeuwtoppen waren echt wonderschoon om te zien! Op de Pang-La (5120 meter) was onze eerste echte stop en kennismaking met deze reusachtige bergen. Echt, je weet niet wat je ziet!

In Rongbuk zijn we gestopt en om daar te overnachten in het guesthouse van het klooster van Rongbuk. Snel spullen op de (koude) kamer gezet en ons thermo-ondergoed aangedaan om aan de 9 kilometer lange klim te beginnen naar het basecamp van de Mt Everest. Vooral het laatse stuk viel mij zeker zwaar vanwege de ijle lucht op die hoogte en al kreunend en steunend kwam ik boven. Fred had natuurlijk weer nergens last van en liep steeds vele meters voor me, ja zegt ie natuurlijk weer naast me hier: 40 he......

Maar hij was wel zo lief om de laatste 100 meter op me te wachten zodat we samen de top bereikten. Het uitzicht was echt zo ontzettend mooi en volgens onze gids had hij in lange tijd niet zulk mooi weer meegemaakt en zo helder! Met het maken van de foto's leek het soms wel alsof we bovenop de Mt. Everest zelf zaten, zo helder! We doen ons best om een dezer dagen foto's hiervan te plaatsen, maar voor nu gaat dat even niet lukken.

In het basecamp vroeg Jop aan Fred en mij of we hem even wilden filmen en fotograferen want hij ging iets doen.... dat bleek later het ten huwelijk vragen van Iris te zijn. Dat was natuurlijk wel heel speciaal om daar getuige van te mogen zijn.

's-avonds hebben we met zijn allen rond een kacheltje in de gastenkamer van het guesthouse wat gegeten, onze kleding stonk een uur in de wind, want de kachel werd verwarmd met ja daar is ie weer, gedroogde YAKstront! We hebben overigens wel heel goed geslapen onder 4 dekens, thermokleding en sokken aan, daar op die slaapzaal, jammer dat Mark en Nelleke lagen te snurken, maar verder......

Ik ga dit even versturen en dan zo weer verder met ons verhaal voordat ik straks weer opnieuw kan beginnen met typen.