He he, daar zijn we dan eindelijk weer eens. Terwijl Kathy Perry me hier vanaf de luidsprekersboxen keihard van de stoel blaast zal ik proberen - nu we op de helft van de reis zitten - om de eerste 2 weken samen te vatten. Dat zal niet meevallen want Ethiopie is niet onder 1 noemer te brengen. De eerste 2 weken hebben we dus de noordelijke lus gemaakt. Hoogtepunten waren de kastelen van Gonder en het Kerstfeest in Lailibela met zijn prachtige rotskerken. De ochtendmis in de buitenlucht op 8 januari in een zeer serene sfeer was prachtig. Het zag (letterlijk en figuurlijk) zwart van de mensen maar het had een heel plechtige sfeer met de deinende priesters met zang en drums terwijl de bevolking van geluk met de tongen het bekende lalalalalalalalalala gilde.

Algemeen hoogtepunt van het noorden vormt het enorme Simiengebergte met zijn toppen boven de 4.000 meter. Iedereen zal Ethiopie met name associeren met vlakke droge woestijnen maar in feite hebben we op wat savannes na amper vlaktes gezien. Als ze er wel zijn dan zijn ze meestal gelegen op meer dan 3.000 meter en heb je duidelijk te maken met het reilen en zeilen van een bergbevolking onder vaak harde omstandigheden. Wat ook verwarrend is dat delen van de berghellingen best wel groen zijn en waar veel agrarische verbouwing plaatsvindt. Je krijgt niet het idee dat de mensen acuut honger lijden maar aan de andre kant is het weer schrikbarend om te constateren dat zo kort na het einde van de regentijd omstreeks oktober het landschap kurkdroog is en de meeste rivieren nu al droog staan terwijl de droge tijd nog zeker tot april duurt. Wij hebben dan ook het idee dat de regentijd niet veel nats heeft gebracht en dat is het algemene probleem van Ethiopie: in 1 decennium rekenen ze toch op een aantal droge jaren. Er hoeft dan ook maar weinig mis te gaan of je kan je voorstellen dat hier een grote ramp zo te gebeuren staat. Dan heb je nog de grensconflicten met Eritrea en Somalie waar we nu dichtbij zijn. Het meeste overheidsgeld gaat hierin zitten zodat er weinig overheidssteun overblijft voor de bevolking zelf.

Wat ook erg is opgevallen is het groot aantal mensen dat langs de weg lopen. Zo'n beetje alle Ethiopiers verplaatsen zich per benenwagen. We hebben toch al veel van de wereld inmiddels gezien, maar hoe arm een land ook kan zijn, een fiets, brommethe, scootertje, ja zelfs gammele auto's zie je dan toch vaak. Hier hebben we in de eerste 2 weken fietsen gezien die je op 2 handen kan tellen en het aantal brommers was zero!!! Particuliere auto's ook nop, wat er rijdt zijn bussen, busjes, tuktuks en vrachtauto's. Op weg van Maychew naar Kombolcha hebben we op een bergpas voor het eerst in een file gestaan: 23 vrachtwagens voor ons en 3 vrachtwagens achter ons. Verder zie je enorme hoeveelheden vee: ezels, geiten, schapen, ossen, kamelen (zijn eigenlijk dromedarissen) en kippen vliegen je bij wijze van spreke om de oren zodat je toch de indruk krijgt: hoe is het in vredesnaam mogelijk dat mensen hier af en toe zo'n honger moeten lijden. Het heeft zoals altijd in dit soort landen te maken met een corrupte overheid en de onwil om de zaken goed te organiseren want ook de infrastructuur laat het toe om zaken in noodgevallen goed te distribueren. men moet het ook wel echt willen. Kortom, Geert W: ontwikkelingshulp bezuinigen: schaam je!!

Nu dan aangekomen in het meest oostelijk toegankelijke gedeelte van Ethiopie, de moslimstad Harar. Deze stad heeft een prachtige stadswal en staat vanwege zijn historische waarden op de UNESCO-lijst. Het lijkt meer op een Arabische stad en is niet vergelijkbaar met een andere stad in Ethiopie. De contrasten zijn hier ook weer erg groot. Zo hebben vanmorgen binnen de stadswallen in een cafeetje een colaatje proberen te drinken. Nadat we meerdere malen als antwoord kregen: BEER??? en we toch weer duidelijk aangaven dat we toch echt cola wilden, kwam de barvrouw (met een blonde krulpruik op en dat dus in een zwaar islamitische stad met de hoogste dichtheid aan moskeeen!!) na 5 minuten aansloffend vertellen dat ze geen cola had. Of Fanta ook goed was. OK, no probleem, komt ze even later met 2 flessen bier aanzetten. Nou ja!!!! Enfin, we hebben de Fanta gekregen maar wat ons toch wel zeer frappeerde is dat er 2 moslima's om half 12 aan een nou niet bepaald klein pultje bier zaten!!!! En die was nog niet op of de dames bestelden er nog 1. Omdat ze al lonkend naar mij zaten te turen heb ik er een foto van gemaakt en daar moesten ze wel erg om lachen. Het is een rare wereld.

Nu zitten we dus in een internetcafe waar weuitgeknald worden door westerse muziek terwijl op nog geen 10 centimeter afstand van dit toetsenbord een boom dwars door het plafond groeit.

Morgen gaan we naar Nazareth (nee niet in Israel) en daar beeindigen we de bustour en stappen we de rest van de 2 weken over op waarschijnlijk een drietal landcruisers waarmee we de minderheden in het zuiden van Ethiopie gaan bezoeken. hebben er enorm veel zin in na al het prachtigs dat we de afgelopen weken al hebben gezien.

We hopen weer snel iets van ons te kunnen laten horen.

Liefs Nori & Fred.