Hallo allemaal,

Na een ontbijtje van warme flensjes met honing en limoen zijn we om 8 uur op pad gegaan voor een wandeling langs de Lombokse sawa's. Wat was dat allemaal mooi om te zien. Met het vroege ochtendzonnetje op de sawa's, leken deze allemaal extra mooi groen. We hebben over bijzonder smalle paadjes gewandeld en af en toe moest ik wel even slikken als ik naar beneden in de diepte keek. Ik heb geen last van hoogte vrees , maar ik zou er toch bijna last van hebben gekregen. Ook het lopen over de kleine sluisjes was een bijzondere ervaring.

We zijn ook naar het Nationaal Park van de Rinjani vulkaan geweest en hebben daar een prachtige tocht naar de waterval gemaakt die met een hoop geraas naar beneden kwam donderen. Natuurlijk leverde dit ook weer mooie plaatjes op. Helaas moesten we daar iets langer blijven dan gepland, want de bus had het begeven en hier moeten de chauffeurs dan zelf het mankement maar op zien te lossen. Niets ANWB!

Gelukkig was onze chauffeur met zijn bijrijder bijzonder handig en hebben ze na een dikke twee uur de bus toch weer aan de praat gekregen.

Toen was het tijd voor de lunch en dat hebben we in het weversdorpje, Pringgasela, gedaan. Genoten van een originele Sasak maaltijd, zo noemen ze het eten hier op Lombok. Natuurlijk hebben we daar wat gekocht.

Onderweg terug naar het hotel ook nog gestopt in het pottenbakkersdorpje Masbagik, daar een rondwandeling gemaakt en ondertussen het hele proces van het maken van de Lombokpottery uitgelegd gekregen. Daar heb ik een hele familie blij gemaakt door me een nulletje te vergissen bij het afrekenen. Gelukkig voor hen kwam ik er in de bus pas achter, dus jullie begrijpen dat Fred een hoop lol heeft. Ach, laat ik maar zeggen dat zij nu een goed Suikerfeest hebben. Wat een toestand is dat zeg! Alles in huis moet worden gepoetst en opgewreven. Iedereen moet nieuwe kleren en dan moeten er ook nog cadeautjes voor de familie worden gekocht. Daarnaast moet er dan ook nog worden gekookt en gebakken worden....... Dus mijn niet geheel vrijwillige bijdrage kwam zeker goed van pas ;-)

Om 17.00 uur waren we weer terug in het hotel en nu zitten we weer heerlijk met een potje groene thee op ons stekkie van gisteren met uitzicht over de sawa's. het enige jammere is die jankende iman op de achtergrond. We hebben geconstateerd dat het songfestival nog niet zo beroerd is........

Nou Marjo, ik hoop dat ik het zo kort genoeg voor je heb gehouden, want ik wil die tere oogjes van je natuurlijk niet te veel vermoeien als je dit allemaal leest. Hihi

Iedereen de groetjes uit een nog steeds warm Indonesië

Fred & Nori