Speciaal voor mijn vriendinnetje Marjo, maar natuurlijk ook voor iedereen die zin heeft om dit verslag te lezen,een extra uitgebreid verslag van onze dag.

Vanmorgen zou de groep om 8 uur gaan wandelen, dus hebben wij aangegeven daar niet zo'n zin in te hebben. Later bleek dat zij het toch ook wel wat vroeg vonden en dat ze pas om half 9 zijn gaan wandelen. Wij hebben toen rustig ons koffertje ingepakt, ontbeten en nog een beetje gelummeld in 'ons'prieeltje, voorzien van een overheerlijk kopje thee.

Om 10 uur moesten wij in de bus zitten om de rit te gaan maken om de rest van de groep op te halen. Inmiddels waren er nog anderen van de groep die hadden besloten om de wandeling toch maar niet te gaan doen.

Nadat we de rest hadden opgepikt zijn we naar het waterpaleis van de sultan, het Taman Marmada, gereden en hebben daar nog zo'n klein uurtje door zijn tuinen gewandeld en zijn meditatieruimte bewonderd, zijn eigen tempel en zijn zwembad (met Olympische afmetingen).

Onderweg ook maar weer eens geluncht en genoten van een nasischotel met o.a. garnalen, kip en saté. Heel vervelend allemaal.....

Na weer een uurtje rijden kwamen we aan bij de boot. Nou ja boot.... Het ding bleef drijven en het was zeker niet zoals in de beschrijving stond een vlerkprauw.....

Gelukkig was het maar een half uurtje varen naar Gili Meno (de kleinste van de drie Gili eilanden), maar daar aangekomen bleek er nog een hindernis te overwinnen. Er was namelijk niet iets van een aanlegsteiger voor de deur en het water was nogal wild. Toch wilde de 'kaptein' daar perse aanleggen en ik kan jullie vertellen dat de boot af en toe gevaarlijk schuin ging, wat een hoop gegil en gemopper van een paar mensen in de groep opleverde. Gelukkig zagen anderen, net als wij, de lol er wel van in. Wat kon er tenslotte gebeuren, nat zouden we toch wel worden en voor de kust lagen we al. De bagage werd op de nek van de aangesnelde jongens genomen en zo aan land gebracht. Daarna waren wij aan de beurt. Nee, ze hebben ons niet op de nek genomen, wij moesten gewoon zelf door het zilte water banjeren. Nu had ik een korte broekrok aan en Fred een korte broek en wij vonden het dan ook niet zo erg, maar een aantal mensen van de groep dachten daar duidelijk anders over en gingen met een goed chagrijnig gezicht door het water naar de kant. Eenmaal aangekomen in het restaurant van het hotel kregen we een overheerlijk mangosapje en tegen de tijd dat dat op was waren wij ook alweer opgedroogd.

Nadat we de sleutel hadden gekregen van de kamer en wij daar aankwamen, waren we weer aangenaam verrast. Weer zo'n schattig huisje met heel mooi houtsnijwerk voor de ramen. Binnen ook lekker ruim en een heus hemelbed tot onze beschikking. Uit de kraan komt alleen maar koud water, nou ja koud, het is ongeveer op zeewatertemperatuur, dus dat valt reuze mee.

Na het uitpakken maar eens een klein stukje van de kust gaan verkennen. Maar we zijn blijven steken bij het eerste tentje. Dat zag er zo leuk uit en de cocktails waren daar ook nog eens in de aanbieding. We zaten daar ook weer heerlijk in zo'n hutje op palen met uitzicht op zee. Toen na zonsondergang ook nog een de bbq aan werd gestoken, besloten wij om lekker op ons stekkie te blijven en daar dan ook te eten . Tenslotte hebben we nog 3 dagen om het eiland te verkennen en ze zeggen dat je het hele eiland kunt rondwandelen in anderhalf uur.

Op dit moment zit ik op de veranda mijn verhaal te typen en wordt er overal om me heen vuurwerk afgestoken. Het lijkt hier wel oud en nieuw. Nu weet ik dat het de 17^e een nationale feestdag is (Onafhankelijkheidsdag), dus of het daar iets mee te maken heeft?

Nou Marjo, ik hoop dat het zo lang genoeg was want dit was het wel weer even voor vandaag.

Groetjes,

Fred & Nori