Vanmorgen mochten we weer eens om half 6 ons bedje uit, omdat we om zes uur op zouden worden gehaald voor de fietstocht door Oud Delhi.

In het begin viel het niet mee dat links fietsen, het drukke verkeer en dan ook nog eens filmen…… Maar we waren gelukkig snel gewend… je moest je gewoon niets aantrekken van al het getoeter achter je en verder zo snel en zo brutaal mogelijk overal doorheen fietsen alsof je al jaren niets anders gewend was.

Ook nu waren we weer een bezienswaardigheid voor de plaatselijke bevolking, terwijl je toch zou denken dat ze daar in die wereldstad wel wat gewend zijn aan toeristen, maar steeds werd er vriendelijk en lachend geroepen en gezwaaid.

Nu moet ik ook eerlijkheidshalve wel toegeven dat het ook best een raar gezicht is, van die toeristen op knal oranje fietsen met daarbij ook nog eens reclame in de vorm van de KLM op het mandje en op het spatbord…….

Het leuke van de fietstoer was dat we op plaatsen zijn geweest waar we normaliter nooit geweest zouden zijn. Zo hebben we onder andere op het dak van de Spicemarket gestaan , waarbij we al lopend naar boven alle heerlijke geuren van kruiden konden opsnuiven en terwijl we op het dak daarvan flink moesten niezen konden we daar het ontwaken van de Haveli, een gemeenschappelijk huis van 1 hele grote familie (denk aan meer dan 30 gezinnen) met een binnenplaats aanschouwen.

Zo werd er op het ene balkonnetje de chiapati gebakken, op een ander balkonnetje was men de was aan het doen en weer ergens anders stond een moeder de kinderen te wassen….. Ook het Rode Fort konden we daar vanaf het dak zien liggen.

Hierna zijn we fietsend door de smalle steegjes, langs slagers, drukkerijtjes die echt niet groter waren dan 1,5 bij 2 meter en waar de drukkunst nog met de hand en stuk voor stuk op bijvoorbeeld een akte map gedrukt werd, winkeltjes met de meest verschillende kleuren kraaltjes en veertjes naar het Rode Fort gegaan. Daar natuurlijk de grootsheid van dit gebouw in ons opgenomen en als laatste zijn we geëindigd bij Karim’s restaurant, waarvan wordt gezegd dat de familiegeschiedenis terug gaat tot de Royal Kitchens of the Mughal Emperors…… Daar een traditioneel Indiaas ontbijt gekregen. De chiapati werd voor de deur in de Tandoor-oven gebakken en daarbij werd een curd geserveerd (een soort masalasausje met komijn), erg smakelijk allemaal.

Na de fietstoer terug naar het hotel, douchen en de koffer weer inpakken. Wij zouden met z’n zessen (Paul, Agnes, Finny, Ton, Fred en ik) worden opgehaald voor het vervolg van onze reis naar Agra en de daarbij behorende Taj Mahal, terwijl de rest terug zou vliegen naar Nederland omdat voor hen de vakantie erop zat. Ook onze reisbegeleider Derk die het voor ons allemaal meer dan voortreffelijk had geregeld vloog mee terug naar Nederland.

Weer was het een lange busreis (ruim 6,5 uur voor een stukje van 184 km). Of dat nou kwam omdat het én druk was of dat de chauffeur eerder voortschreed dat eens flink gas gaf, opschieten deed het in ieder geval niet. Wel hadden we een super de luxe bus waarin je bijna ieder moment een stewardess zou verwachten, 1 stoel aan iedere kant van de bus, middenpad en vliegtuigstoelen……

Eindelijk waren we dan bij het ons beloofde Atithi Hotel. Helaas viel dat nogal tegen omdat ze blijkbaar midden in een renovatie zitten. Dus niets luxe hotel want er is maar 1 gang beschikbaar, de receptie is verstopt in de kelder aan een soort van geïmproviseerd bureau en wifi is daardoor beperkt beschikbaar en daar moet ook nog eens voor betaald worden L

We hebben zelfs het idee dat we maar de enige gasten zijn, wanneer we in het restaurant zitten en er ook nog geen bier is, besluiten we in hemelsnaam dan maar te gaan eten bij de Pizzahut naast ons hotel. Daar een heerlijk koud biertje gedronken en de soepjes, salade en pizza waren verder ook oké. Tot besluit nog een cappuccino bij Costa Coffee en de avond is toch nog goed en zeker gezellig afgesloten. Nu gaan we gauw slapen, want ook morgen mogen we om 5 uur weer opstaan en gaan we de Taj Mahal bewonderen.

Welterusten,

Fred & Nori