Hallo allemaal,

Vanmorgen zaten we weer om half 8 aan het ontbijt. Een heerlijk uitgebreid ontbijt, met voor ieder wat wils. Ik heb lekker soto kahri gegeten, een soort soto ayam, maar dan anders hihi…..

Om half 9 stond Ratna in de hal op ons te wachten voor de stadswandeling door Bandung. Hier in Bandung is de Nederlandse architect Charles Prosper Wolff Schoemaker (25-7-1882/22-5-1949) bekend geworden omdat hij hier verschillende gebouwen in art deco stijl heeft neergezet. Er is zelfs een klein museum naar hem ingericht in het Preanger Hotel. Daar hangen foto’s met gebouwen van zijn hand en wat boeken van de universiteit van Delft waar hij ooit gestudeerd heeft.

Onze wandeling begon dan ook in bovengenoemd hotel. Daar leerden we ook meteen dat Bandung gebouwd is op de bodem van het opgedroogde meer van een vulkaan en dat het op een hoogte ligt van 768 meter.

In de Art Deco stijl zijn veel Kalla figuren verwerkt, dit zijn dezelfde figuren als die in de maskers van de Balinezen worden gebruikt, men gelooft dan ook dat het de kwade geesten op afstand houdt.

Ook is er veel te vinden van de Afrika Azië conferentie, waarvan de eerste in 1955 plaatsvond. Er wordt daarom nu gezegd dat de Cikapundungrivier de langste ter wereld is omdat zij de Asia-Afrikastreet doorkruist. Deze straat is zo genoemd omdat er veel hotels langs liggen waar de hoogwaardigheidsbekleders uit die tijd allemaal gelogeerd hebben. Ook hangen er overal banieren met afbeeldingen van die tijd met onder andere Soekarno, Kennedy en Nixon die ook aanwezig mochten zijn ondanks dat zij niet uit Afrika of Azië kwamen. Ook Mao Tse Dong hebben we pontificaal op een banier zien staan. Maar vooral veel, heel veel Soekarno……..Het heeft in ieder geval veel invloed gehad, want overal in de stad is er wel iets van te vinden. Ook in ons hotel het Savoy Homann hangt er een hele vitrine vol met foto’s van die gebeurtenis.

Op een van de pilaren van de brug over de Cikapundungrivier, hangt een gezegde van M.A.W. Brouwer die schrijft dat Bandung is gebouwd toen God glimlachte……

We zijn ook naar de Twin Towers van Bandung geweest, die sinds 2003 aan de grote moskee, de Menara Kembar, zijn gebouwd. De moskee zelf stamt uit 1800, maar is al verschillende keren gerenoveerd en weer uitgebouwd.

In één van de torens zijn wemet de lift omhoog gegaan en konden we mooi uitkijken over de stad. Toen was ook goed te zien dat de noordkant van Bandung door de Nederlanders was geconstrueerd, heel ordelijk en overzichtelijk en dat de zuidkant door de locals is geconstrueerd, alles op- in- en door elkaar. Volgens ons Nederlanders dan ook chaos troef wat daar heerst.

Onderweg gestopt in het Snoephuis waar Nederlandse lekkernijen zoals bokkenpootjes, kattentongen, amandelbroodjes, banketstaaf, Jan Hagel, hagelslag en pindakaas te verkrijgen zijn. Natuurlijk hebben we daar koffie gedronken met een heerlijk stukje taart erbij en moesten wij ook van onszelf de bokkenpootjes even proeven. Anders kunnen we toch niet oordelen of die net zo lekker zijn als thuis ;-)

We zijn ook in Chinatown geweest, maar in niets doet dat denken aan de Chinatowns in andere steden waar we geweest zijn. Oké er lopen Chinezen op straat, maar daar is het mee gezegd. Er zijn genoeg winkeltjes van Indonesiërs. We zijn ook in een winkeltje geweest die vooral kruiden verkoopt, een toko jamu, tegen allerlei kwaaltjes. De eigenaar heeft al verschillende keren de krant gehaald met zijn bijzondere waren. Daarnaast spreekt hij ook nog eens goed Nederlands. Hij was dan ook heel trots te kunnen vermelden dat hij tijdens het koloniale tijdperk naar een Nederlandse school was geweest en hij nodige ons dan ook uit zeker nog eens terug te komen, omdat hij op die manier weer eens zijn Nederlands kon oefenen.

Toen gingen we naar de Pasar Beru, wat nieuwe markt betekent. De bovenverdiepingen vooral bedoeld voor kleding en andere benodigdheden en in de kelder vlees, groenten, heel veel kroepoek in allerlei kleuren en smaken, waaronder ook de gebakken tempé die wij van Ratna mee hebben gekregen om morgen in de trein te nuttigen. Met daarbij ook nog hele zoete kleverige snoepjes. Ik denk dat daar in de trein vast wel een paar kinderen voor te vinden zijn haha.

Na dit bezoek was het tijd om te lunchen en Ratna bracht ons naar Warung Kopi Purnama waar ze een mix van Nederlands, Chinees en Indisch bestelde. Dit bestond uit bitterballen (ja, echt waar), loempiaatjes en pang-sit goreng. Lekker hoor!! Een grote kop thee erbij en klaar waren we weer.

Als laatste nog een Wayangpoppenmakerij bezocht. Een bedrijfje waar het maken van de poppen al jaren van vader op zoon gaat. Vader demonstreerde ook nog even hoe de poppen bediend moeten worden. Erg leuk om te zien met hoe veel passie deze poppen worden gemaakt en om nu ook eens de betekenis van de verschillende poppen te horen. Wanneer je een pop daar koopt dan krijg je er een omschrijving van het karakter van de pop erbij.

Hierna hebben wij weer afscheid genomen van Ratna en zijn we de massage op gaan zoeken. We zijn allemaal uitgebreid onder handen genomen en oh, wat kunnen die kleine meisjes toch hardhandig zijn! Na de massage werden Jolanda en ik in de sauna gezet omdat dat nog beter zou zijn voor de spieren en daarna konden we een heerlijke douche nemen. Toen we weer bij onze kleren kwamen stond er een heerlijk kopje thee op ons te wachten en toen was het klaar. Fred zat al op ons te wachten en het bleek dat hij niet in de sauna was gezet, hihi, wij vrouwen hebben zo’n massage vast harder nodig…..

’s Avonds zijn we met z’n tweeën naar een Indisch eettentje gegaan, wat we eigenlijk ’s middags al gespot hadden en we werden niet teleurgesteld. Heerlijk gegeten en dan voor nog geen tientje! (tja dan blijven we toch die zuinige Nederlanders).

Eenmaal weer op de kamer de tas weer ingepakt, want morgen worden we om 6.15 uur, ja u leest het goed opgehaald om naar de trein te gaan. Wij reizen dan naar Yogjakarta.

Tot dan!

Liefs,

Fred & Nori