Hallo,

Vandaag mochten we uitslapen en hoefden wij pas om 6.30 uur op. Om 7 uur aan het ontbijt en heerlijk genoten van een bordje mie met ayam rendang en andere lekkere dingen. Omdat ik het toch niet kon laten ook maar een klein bordje nasi gegeten.

Om 8 uur werden we opgehaald, niet door Harry, die was er wel om de laatste instructies te geven maar door Farid en hij heeft ons naar het overstappunt om naar de Bromo te gaan gebracht. Hij rijdt dan verder met onze bagage richting het hotel en wij stappen dan in de jeep om zo naar de Bromo te rijden. Het was een half open jeep en omdat het mooi weer was, heeft onze vrijwel geen Engels sprekende chauffeur het dak eraf gerold, zodat we af en toe ook even konden staan.

Een paar fotostops onderweg en weer genoten van de rit. Ook nog een prachtige wandeling gemaakt naar waterval, de Cebon Pelangi, het was een flinke klim, zowel omhoog als omlaag, maar zeker de moeite waard toen we bij het eindpunt kwamen. Het water kwam met flink gedonder naar beneden en we werden er behoorlijk nat van. Maar ach, het zonnetje droogt ons dan wel weer. Tja en dan de klim weer in omgekeerde volgorde terug. Weer in de jeep geklommen en verder met onze rit.

Bij de Bromo aangekomen, mochten we van de chauffeur de rest gaan lopen (kon hij een tukkie doen). Tonny op een paard en Jolanda, Fred en ik lopend. Eerst door de zandzee zoals ze dat hier noemen. Zwarte as is het zand dan wel te verstaan. Dat as gaat werkelijk overal inzitten, je oren, je haren en als je even je kiezen op elkaar zet, dan hoor je het knarsen.

De Bromo is sinds juni weer actief, na een flinke poos rustig te zijn geweest. De laatste evacuatie hier was in 2006, maar nu is dat niet nodig, al gingen we wel op eigen risico naar boven. Dat werd nog eens benadrukt door Harry vanmorgen.

Bij de trap aangekomen voor het laatste stukje, bleek die er niet meer te zijn, nou ja, wel nog te zijn, maar dik bedolven onder de as, dus dat werd een lastige klim naar boven. 26 jaar geleden toen Fred hier met zijn moeder was, konden zij hier zo naar boven huppelen, omdat de traptreden toen goed waren. Gelukkig hadden wij onze goede bergschoenen aan, dus enige grip was er wel, maar het ging echt voetje voor voetje naar boven. Gelukkig had Harry ons aangeraden om maskers voor te doen, vanwege de zwavellucht en het as was er in het rond vliegt. Nou dat was geen overbodige luxe! Al ging het ademhalen niet altijd even prettig door zo’n masker, ik was toch blij dat wij die op hadden.

Eenmaal boven, waren wij wel even stil van het enorme geweld wat wij hoorden en het besef zo dicht bij een krater te staan die behoorlijk actief is. Dit zullen wij waarschijnlijk nooit meer zien……. Grote aswolken kwamen naar boven, echt heel spectaculair! We zijn even een stukje verder gelopen, waar een beeldje van Ganesha stond, de beschermheer van de reizigers volgens de hindoeïsten. Hier hebben we volgens oud gebruik een bosje bloemen wat we eerder al bij een verkoper hadden gekocht de krater ingegooid, onder het doen van een wens.

Natuurlijk hebben wij veel te veel foto’s gemaakt. Maar het was ook zo’n spectaculair gezicht en het geraas van de vulkaan was ook overweldigend! Soms was het even muisstil, om dan vervolgens weer een enorm geraas te horen.

Bij het hotel aangekomen, hebben we lekker geluncht met een kopje warme soto ayam en daarna naar de kamer om ons van al het stof te ontdoen. Dat viel nog niet mee, maar we zijn weer schoon. Net hebben we genoten van de zonsondergang en zo gaan we (alweer) eten en dan slapen, want morgen krijgen we om 02.30 (ja, echt waar) een wake-up call. Om 3 uur worden we dan weer opgehaald om naar de zonsopgang van de Bromo te gaan kijken. Vannacht kunnen we in ieder geval gaan slapen met het gerommel van de Bromo op de achtergrond, want dat is hier in het hotel goed te horen.

Net alvast een paar heerlijk warme mutsen gekocht, want het schijnt best heel koud te zijn daar. En ach, verkoper blij en wij ook, want het zijn echt lekkere mutsen en die kopen we nooit meer voor 15.000 IDR = 1,05 euro per stuk J

Ik zal zo ook nog even proberen wat foto’s er op te zetten, maar dat valt niet echt mee, want de verbinding is best traag, ik ben al blij dat dit lukt.

Groetjes en tot morgen,

Fred & Nori