Er stond vandaag een reisdag op het programma. Om half 12 opgehaald bij ons hotel in Ayuttaya en vandaar uit met de tuktuk naar het station. Op het station zijn ze ingespeeld op buitenlanders want regelmatig wanneer er een trein wordt verwacht komt er iemand aan je vragen waar je ook alweer heen moet zodat hij of zij je naar het goede spoor kan wijzen (er zijn er dan ook wel 3 sporen en dan staan er ook nog eens borden met de eindbestemming met een pijl naar links of naar rechts, dus zelfs een beetje onhandig iemand zou het goede spoor weten te vinden). Maar goed, toch fijn dat men zo behulpzaam is.

Om 12.16 was het dan zover en kwam onze trein naar Phitsanulok. We hadden gereserveerde stoelen dus ook dat maakt het wel zo makkelijk. De trein was behoorlijk koud dus hup, fleece aan! Ik ben namelijk al snotverkouden omdat ook Fred steeds die airco op vriezen zet. We zaten nog niet of de trein begon alweer te rijden en nog geen 5 minuten later stond ook onze maaltijd al voor ons klaar. Compleet met een koel glaasje water. Later kregen we ook nog een soort van gevulde koek, maar dan anders, uitgereikt en kon je kiezen uit koffie, thee of een glaasje ranja. Helaas geen koel glaasje witte wijn, maar ach die ranja smaakte ook goed.

Na ruim vier uur kwamen we op het station van bestemming aan en daar stond onze chauffeur alweer keurig met een bordje: Fam. Jonkhart in zijn hand te wachten….. auto in, die natuurlijk weer veel te koud was (dus ook hier snel weer mijn fleece jack aangeschoten). Nog een uurtje rijden en toen waren we in Sukhothai. Weer een prachtig kleinschalig hotel, wat ons een beetje deed denken aan het hotel in Yogjakarta vorig jaar. Zwembad in het midden en de kamers eromheen. Prachtige oude meubelen en een heus hemelbed! Hier houden we het vast wel 2 nachten vol haha.

Nadat we onze spullen een plekje hadden gegeven lekker het zwembad ingedoken. Daarna douchen en op zoek naar het Dream Café, daar hadden we al veel over gelezen op Tripadvisor en ook in ons draaiboek werd het restaurant genoemd. Het bleek op 1,1 km vanaf ons hotel te zitten, dus besloten we te gaan fietsen. Op een paar krakkemikkige fietsen erheen, Fred z’n fiets wiebelde zo erg, dat het bijna leek alsof zijn voorwiel er ieder moment vandoor kon gaan, maar dan zonder de rest van de fiets……

We hebben het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht, al vind ik zelf dat links fietsen behoorlijk lastig, ik heb steeds de neiging om de verkeerde kant op te gaan als we de bocht om moeten, gelukkig fietst Fred dan voor me en komt het toch nog goed.

Bij het Dream Café eerst bewonderend maar het interieur gekeken. Het is namelijk een soort van museum waar je eet, met allemaal gezellige zitjes. Je komt gewoon ogen te kort. Klokken uit grootmoeders tijd, serviesgoed, kristalwerk, beeldjes, gewoon teveel om op te noemen. En dan het eten……oh, oh, wat was dat lekkel!!

Als specialiteit hadden zij ook nog tien kruidendrankjes tegen allerlei kwaaltjes of bedoeld als opwekkend middel. Dat moesten wij natuurlijk ook proberen……Met volle buikjes weer de fiets op en terug naar het hotel gefietst. Zo lekker ons mandje in en morgen weer vroeg op want dan staat er een tempeldagje met ook weer fietsen op het programma.

Tot morgen,

Liefs,

Fred & Nori