Gewekt door de zonsopgang om 5.30 uur. Lekker rustig aan gedaan en genoten van vers gebakken pancakes en een omeletje met van alles en nog wat er doorheen. Om half 8 zijn we vertrokken om nog verder de jungle in te varen om naar de volgende voederplaats te gaan, Pondok Tanggui. Toen we dichterbij de voederplaats kwamen zagen we de orang-oetans al in de bomen hangen, in afwachting van hun ontbijt. Ook hier werd er weer keurig door de dames op hun beurt gewacht. De mannen hebben zich niet laten zien.

Hier hebben we kunnen zien hoe hoog in de bomen de kleintjes werd geleerd hoe zij moesten klimmen. Keurig deden zij hun moeder na, terwijl moeders met een arm het kleintje in de nekvel vasthield. Na de wandeling door de jungle zijn we weer terug gelopen naar de boot waar weer de verfrissende doeken ons werden overhandigd. Tijd om te relaxen…. Terwijl wij aan het genieten waren van de lunch met tempeh goreng, sajoer lodeh, nasi putih en ikan pedis, voer de boot richting de volgende voederplaats, de grootste van heel Tanjung Puting, Camp Leakey. Na eerst in het informatiecentrum te hebben gekeken zijn we verder gewandeld naar de voederplaats, onderweg al de Gibbons in de bomen spottend. Bij de voederplaats zelf hing er slechts 1 orang-oetan in de bomen. Maar toen de ranger was geweest met zijn mand met bananen werden we getrakteerd op een mooie grote mannelijke oerang-oetan, die op zijn gemak kwam aangelopen, Wow wat was dat een prachtig gezicht zo’n enorme aap! De mannen leven doorgaans niet in de bomen om het simpele feit dat zij daar te zwaar voor zijn. Een beetje man is al gauw zo’n 90 kilo dus hij moet noodgedwongen op de grond leven. Alleen de jongere mannetjes leven in de bomen.

Terug op de boot was het weer relaxtijd terwijl we op zoek gingen naar een plekje voor de nacht. Nadat we dit hadden gevonden, konden we zien hoe hoog in de boom de Makake-aapjes zich verzamelden om zich klaar te maken voor de nacht. Je moet er toch niet aan denken dat zo’n aapje in zijn slaap uit die boom zo in de rivier tuimelt…..

’s Avonds hebben we weer genoten van het eten wat kokkie (nog een woord overgebleven uit de koloniale tijd) voor ons had klaargemaakt. Geweldig zoals zij kan koken!! Om half 9 lagen we weer met de aapjes op stok.

Welterusten,

Fred & Nori