Ook vanmorgen werden we weer gewekt door het zonnetje en het ontwaken van het oerwoud. Geweldig dat ochtendgloren, de zon werpt haar zachte gloed over de palmen die prachtig spiegelen in de rivier. Tijdens ons ontbijt voeren we weer richting een voederplaats. Super om te zien hoe de orang-oetans om beurten kwamen eten, waarbij er soms weer een ondeugende aap was die snel een paar bananen pikte en dan weer snel in de bomen klom. Op de terugweg konden wij ons geluk niet op! Vlakbij de boot bleek een mannetje zich toegang te hebben verschanst tot de bananenopslag en zat daar op zijn akkertje wat kilo bananen naar binnen te proppen. Wij zijn rustig in het gras gaan zitten in afwachting van zijn komst uit het schuurtje. Na een klein kwartiertje wachten was het zover….. en oh wat was ie groot!!! Blijkbaar helemaal verzadigd konden we op zo’n 3 meter afstand foto’s van deze big boy maken en hem rustig bewonderen. Hij had flink wat krassen op zijn grote kop en van de rangers hoorden wij dat hij ruzie had gehad met een van de andere mannetjes en dat hij behandeld moest gaan worden aan zijn verwondingen. Dat hebben wij niet meer meegemaakt, want wij moesten terug naar de boot, waar de lunch alweer op ons stond te wachten. Na de lunch en wat luieren hebben wij aangelegd bij weer een voederplaats, de laatste van onze boottrip alweer…….. Na een stuk te hebben gelopen, hoorde Fred een hoop geritsel en dus bleven we stilstaan om al speurend om ons heen te kijken…. En , ja hoor, daar zagen we hem, een mannetje die op zijn gemak met ons op gelijke hoogte meeliep. Blijkbaar was hij ook erg nieuwsgierig want op een gegeven moment hees hij zichzelf in een boom om ons eens onderzoekend aan te kijken. Dit alles gebeurde op zo’n twee meter afstand zodat ik met mijn mobiel ook mooie scherpe foto’s kon maken…..

Helemaal opgewonden zijn we toen verder gelopen naar de voederplaats. Onze dag kon niet meer stuk 2 mannetjes op 1 dag! En dat terwijl er in de beschrijving staat dat de mannen zich over het algemeen niet zo snel laten zien.

Terug op de boot weer heerlijk gevaren en een beetje om ons heen gekeken, om op een later moment te stoppen bij een boom die vol zat met neusapen. Zelfs baby neusaapjes zaten er in, die elkaar al krijsend en joelend achterna zaten. Super leuk om te zien. Toen het donker werd zagen wij in de boom duizenden vuurvliegjes, wat het gevoel van een wat te vroeg opgehangen kerstverlichting gaf. Ondertussen was ons kokkie alweer bezig met het bereiden van de avondmaaltijd. De lekkerste geuren dreven onze neusgaten in. Gelukkig hebben wij een gezonde eetlust ? dus ook nu hebben wij haar kookkunsten weer eer aangedaan. Terwijl wij aan het eten waren, werd ons bedje geprepareerd en konden wij zo rond 8 uur moe maar voldaan ons bedje inrollen.

Selamat Tidur!

Fred & Nori