Zoals gisteren al aangegeven, vanmorgen dus om zes uur op pad met de gids, Yoki. In het donker gestart en voetje voor voetje omhoog de jungle in. Al gauw werd het lichter en konden wij de contouren van de bomen om ons heen ontwaren. Na ca. een half uurtje lopen kwamen wij de eerste orang-oetan tegen die net wakker was geworden en zijn nest had verlaten op zoek naar eten. Wat zijn het toch een mooie dieren, zoals zij alles op hun gemak doen. Deze vond ons niet zo heel erg interessant en na even naar ons gekeken te hebben ging hij er al snel vandoor. Foto’s maken lukte op dat moment ook niet want daar was het nog te donker voor. Als het goed is staat ie wel op film, maar ook dat zal waarschijnlijk alleen maar een donkere schim zijn. Weer verder lopend, maande onze gids ons ineens heel stil te zijn want hij had de Thomas Leaf monkey gezien (geen idee hoe die in het Nederlands heet) en ja, hoor hoog in de bomen sprongen zij over ons heen. De gids vertelde dat deze aapjes niet slingeren van boom tot boom, maar naar de volgende boom springen en zich dan op een soort van goed geluk laten vallen, een tak pakken en dan weer verder gaan. Heel goed konden wij ook deze aapjes door de duisternis nog niet zien. Zoals het hier ineens donker is, is het ook ineens licht dus toen wij een stuk verder waren en door de gids gewezen werden op de Gibbon met de witte hand, konden wij deze goed zien. Weer verder kwamen wij nog een mannetjes orang-oetan tegen en deze liet zich door de gids verleiden om de banaan wat dichter bij ons op te komen halen. Op die manier konden wij hem goed op de foto zetten. Toch zagen we een duidelijk verschil met de dieren in Kalimantan. Hier zijn ze vele malen schuwer en laten zij zich niet heel makkelijk fotograferen. Toen wij na zo’n twee uur lopen verder niets meer zagen, hebben wij de terugtocht naar het resort weer aangevangen. Wij hadden het geluk nog een Gibbon en een aantal van de Thomas aapjes tegen te komen. Deze laatste liet zich ook verleiden om stukjes banaan bij ons te komen halen. De gids liet ons een stukje banaan omhoog houden naar de boom waarin de aapjes zaten en heel voorzichtig kwam er dan eentje naar beneden om heel zachtjes het stukje banaan van ons aan te nemen. Echt geweldig en wat een zacht handje hadden ze. Omdat wij op dat moment nog de enige gekken waren die zo vroeg op pad waren gegaan, hadden wij alle tijd en werden zeker niet onder de voet gelopen door de toeristen die wij op de terugweg vlakbij het resort tegenkwamen. Wat ons wel verbaasde is dat de meesten op pad gingen op Teva’s en korte broek terwijl er zo gezegd was dat niet te doen. Bij terugkomst bleek maar weer waarom het goed was dat wij die lange broek enz. aanhadden. Bij mij was er niets aan de hand, maar bij Fred was toch een bloedzuiger bezig zichzelf vol te lurken en een ander had, zagen wij nadat hij zijn sokken had uitgetrokken, zichzelf ook verrijkt met het bloed van Fred. Wij zijn dus erg benieuwd hoe die blote voeten mensen allemaal terugkomen.

Na het ontbijt zijn wij ons zelf lekker gaan opfrissen en een tukje gaan doen, want wij waren best moe. Om 1 uur zijn we weer op pad gegaan omdat wij hadden gelezen dat er een weeshuis in de buurt was. Het was maar een klein stukje lopen en de Nederlandse eigenaresse, Saskia Landman en haar man, stonden ons daar uitgebreid te woord. Hoe het reilen en zeilen daar ging, hoe zij er zoal toe gekomen was om het weeshuis te beginnen en met hoeveel kinderen zij zijn begonnen. Een mooi verhaal en als jullie meer willen weten kijk dan eens op www.kindertehuisbukitlawang.com Wij hebben in ieder geval deelgenomen aan het spaarplan voor de rubberplantage, wat concreet inhoudt dat wij een rubberboom voor hen hebben gekocht. De bedoeling is dat er uiteindelijk een plantage ontstaat waarvan zij zichzelf en de kinderen kunnen onderhouden.

Als laatste activiteit stond er nog een tour met de bentor door Bohorok op het programma. Rijdend langs de sawa’s kregen wij uitleg over de rijst die hier op Sumatra geplant wordt en wat toch een heel ander soort rijst schijnt te zijn dan de rijst op Java. Ook naar een tahoe fabriekje geweest, daar heerlijk verse en gebakken tahoe gegeten en ook de Gula Mereh fabriek ontbrak niet. Hier heet het Gula Mereh, ik ben opgegroeid met Gula Djawa, maar de naam verraad het al, die komt van Java. Het is dus een en hetzelfde product, het heeft alleen een andere naam. Ook langs een rivier waarin men aan het vissen was, lekkere verse kokosnoot gedronken. Daarna reden we over een smal weggetje naar een Sumatraanse familie met de bedoeling daar te gaan eten. Nou hadden we vooraf wel gehoord dat ik mocht helpen bij het koken, iets wat ik altijd erg leuk vind, maar het werd een heuse kookcursus. Superleuk!! En vooral heel erg lekker! Wat nog leuker was dat de gids die ons vanmorgen had rondgeleid door de jungle dit kookgebeuren met zijn ouders deed. Eerlijkheid gebied wel dat vader des huizes vooral voor de gezelligheid was en dat het geheel werd geleid door moeder en zoon (Yoki en Nur). Ik heb Ayam Semoor, aardappelkoekjes en een groentegerecht met wok groenten gemaakt samen met Nur. Fred heeft de aardappelen geschild, alles vastgelegd en opgegeten. Yoki had vooral de opdracht alles te vertalen. Zo had iedereen zijn taak. Na de geslaagde maaltijd die werd afgesloten met een heerlijk stuk verse ananas, kwamen de bentors ons weer ophalen en hebben zij ons weer terug naar het resort gebracht. Het was een onverwacht volle maar oh zo geslaagde dag. Morgen hoeven we niet zo heel vroeg op want wij worden pas om half 9 opgehaald.

Groetjes,

Fred & Nori