Na het ontbijt werden we om 9 uur opgehaald om naar het nationale park van west Bali te gaan (Bali Barat). We zouden ook gaan snorkelen bij het bekende eilandje Menjangan. Vrijwel iedereen die dit stukje Bali bezoekt gaat hier snorkelen. Nu geven de Indonesiërs El Nino de schuld van de slechte staat van het koraal, maar ik kan uit zeer betrouwbare bron melden dat de gidsen die de toeristen naar deze snorkelplaatsen brengen ook niet al te zachtzinnig omgaan met het koraal. Daar waar wij denken: voetjes omhoog en hier vooral niet gaan staan, gaan zij er gewoon bovenop staan. Toch probeert men hier door kooiconstructies die gemaakt zijn van lokale materialen en door middel van elektriciteit het koraal weer versneld aan te laten groeien. Het rif groeit op deze manier vijf keer sneller aan dan vroeger. De vissen die wij hier gezien hebben waren prachtig. We hadden zelfs het genoegen om een schildpad weg te mogen zien zwemmen. Na het snorkelen hebben we lekker gedoucht en toen was het alweer tijd voor de massage. Dit keer een voetmassage en een pedicure. Heerlijk, maar oh, wat kan die voetreflexie toch gemeen zeer doen, toch hebben we geen kik gegeven en na afloop voelden wij de vermoeidheid uit onze benen trekken. Daarna heerlijk gegeten bij Ode, een restaurantje aan de overkant van het hotel. We namen de lokale specialiteiten die echt lekker pittig waren en goed smaakten! Om het geheel af te maken hebben we nog een heerlijke cocktail, de Green Cooler, genomen bij de lounge bar. Daarna moe maar voldaan ons bedje in.

Geen wekker gezet, maar hier vind de imam het weer nodig om ons op een onchristelijke tijd wakker te bleren (of ben ik nu heel oneerbiedig)? Maar, jee, wat “zingt” die man vals, ik hoop niet dat die ooit mee gaan doen aan Idols of zo. Dus toch weer vroeg naar het ontbijt, om daarna plaats te nemen op de duo ligbedden voorzien van een dik matras en dan met het geklots van de zee op de achtergrond is in slaap vallen niet heel moeilijk. Om 2 uur hebben we het lijf een scrub en een anti-zonnebrand behandeling laten geven en om vier uur ben ik met Erma, een meisje wat hier werkt op pad gegaan om een witte kebaya en hopelijk een roze sarong te gaan scoren. Ik achterop de scooter bij Erma en zo gingen we op pad. De eerste zaak die had mijn maat niet en was uitsluitend gebouwd op die hele kleine tengere Indoneesjes…… Gelukkig had de tweede zaak wel mijn maat en ook een prachtige handgeborduurde roze sarong behoorde tot hun assortiment. Ik dus helemaal blij de winkel weer uit. Daarna nog bij Erma haar familie op bezoek geweest en natuurlijk kreeg ik daar meteen iets te eten aangeboden. Kennis gemaakt met haar moeder, broertjes en zusjes, de puppies en ander beestenspul wat er over het erf loopt. Heel leuk! Na het eten (ze vonden natuurlijk dat ik te weinig had gegeten, maar ja ik wil straks ook nog gezellig met Fred eten) weer terug naar het hotel. Mijn aankopen geshowd en toen zijn we zo’n heerlijke green cooler gaan halen. Nadat we deze op hadden zijn we weer naar het restaurantje aan de overkant gegaan, maar helaas viel het allemaal tegen. We bestelden een witte wijn en kregen een rode, toen het niet lukte om toch die witte wijn te bestellen hebben we het maar zo gelaten en zijn aan het water gegaan. Het eten viel ten opzichte van gisteren ook wat tegen. Het was niet vies, maar daar is het dan ook mee gezegd. Toen hebben we nog maar zo’n lekkere cocktail gehaald. Zo gaan we weer onder de klamboe en morgen gaan we verder naar Sidemen.

Bai bai,

Fred & Nori