Vandaag mochten we rustig aan doen want we zouden ook nu pas weer om 9 uur worden opgehaald. Wij hoopten dat Madé ons zou komen ophalen want de rit maar Permutaran met hem was erg goed bevallen. Wij konden dan ook ons geluk niet op toen dit inderdaad het geval bleek te zijn. Hij wist ook nog precies wat we vorige keer hadden bezichtigd en welke wensen we nog hadden voor de souvenirs. Als eerste zijn we gestopt bij de subaktempel Pura Beji, een tempel opgedragen aan de rijstgodin Sri Dewi. Deze tempel wordt geïdentificeerd als moedertempel van alle subaksystemen op het eiland Bali. De Subak is een non-profitorganisatie van boeren in een bepaalde streek. Zij worden gekozen door de bevolking en bepalen wanneer de rijst mag worden geoogst en geplant. Door deze samenwerking van boeren ontstond er op een gegeven moment een overschot aan rijst wat toen voor de export gebruikt kon worden. Zo werd een ieder er beter van. Deze Subaks bestaan nog steeds. Dewi Sri is de vrouw van Vishnu en zij staat symbool voor alles wat mooi en goed is, daarom is zij gekozen als rijstgodin. Het tempeltje is naar zij zeggen tussen de 200-300 jaar oud. Het was echt een heel lief tempeltje om te zien, maar helaas heeft het ook hier en daar te lijden gehad van de laatste aardbeving op Lombok. Maar er moet eerst weer een geschikte dag gekozen worden om een en ander te herstellen. Bij deze tempel hadden wij ook het geluk eenbruidspaar tegen te komen wat hier foto’s aan het maken was en zij waren ook nog eens gekleed in mijn favoriete kleur! Geweldig om te zien hoe mooi zij waren aangekleed.

Na dit bezoek zijn we doorgereden naar de Banjar Tega warmwaterbronnen. Dit water bevat zwavel en is lekker warm. Waar wij al bang voor waren werd bewaarheid, het was een soort van kermisattractie geworden, wat niet meer aan bronnen deed denken, maar meer aan een warm zwembad met groen water. Wij zijn dan ook verder niet het water ingegaan, maar hebben een beetje rondgekeken en zijn gauw weer verder gegaan. In het straatje met winkeltjes heb ik me nog laten verleiden tot de aankoop van nog een roze sarong en een roomwitte kebaya en voor Fred twee mooie blouses.

Toen wij daarna een stukje verder reden zagen wij in het dorpje Banjar een pindakoekjes werkplaats, Madé vroeg of wij even wilden gaan kijken en dat wilden wij natuurlijk wel. Grappig om te zien hoe deze koekjes (keripik) van pinda’s en/of sojabonen worden gemaakt. Eerst worden de pinda’s en sojabonen geweekt en gekookt, dan wordt het beslag gemaakt en worden zij door een groep vrouwen als een soort van vijf in de pan vast voorgebakken. In grote rieten “schalen” gedaan en dan naar de mevrouw gebracht die het geheel in een enorme wadjan mag afbakken. Natuurlijk hebben wij deze koekjes geproefd en het was werkelijk enna (heerlijk)!

Daarna zijn we naar de Pura Ulun Danu Batur gereden. In deze tempel was goed te zien dat het voor de Hindoes een belangrijke dag was, namelijk Dark Moon. Op deze dag moet er van alles en nog wat met de hele familie worden geofferd om de goden gunstig te stemmen en sombere gedachten te verdrijven. Daarna worden een groot deel van de offers met de gehele familie opgegeten. Wij hebben begrepen dat de bloemetjes dan zo’n beetje blijven liggen, maar dat fruit, drinken, rijst en de groenten worden gedeeld. Deze tempel is een van de belangrijkste tempels op Bali omdat het een associatie heeft met het Bartumeer, dat door een serie van ondergrondse bronnen het irrigatiesysteem van Gianyar en Bangli van water voorziet. Van een afstand is het silhouet van de tempel op de rand van de krater te zien. Deze tempel is gewijd aan Ida Betari Dewi Ulun Danu en dat is weer de godin van het Batumeer. Gelovigen uit heel Bali komen hier offeren. Buiten de prachtige beelden en bewerkte poorten, waren wij vooral onder de indruk van al die mensen die hier geduldig op hun knietjes bij iedere meru of tempeltje offeren. Het respect wat deze tempelgodin heeft gekregen van de bevolking heeft zij te danken aan de gebeurtenissen in de geschiedenis van deze tempel. Zo bleef de tempel bij de eruptie in 1917 gespaard terwijl de lavastromen vlak voor de deuren stopte. Bij beide tempels moesten wij een sarong aan, ook al had ik een lange broek aan, dus jullie begrijpen we liepen weer lekker voor joker!

In de regio Ubud zijn we gestopt bij de Buddah to Buddah factory. Daar hebben we gezien hoe deze prachtige sieraden worden gemaakt en hebben we elkaar een mooie armband cadeau gedaan als herinnering aan deze fantastische huwelijksreis. Van Fred heb ook er ook nog eens een ketting met roze steen bij gekregen?. Als laatste zijn we in Ubud naar een houtsnijwerkplaats gegaan en daar hebben van een deel van het geld wat we voor ons trouwen hebben gekregen een prachtig mahonie houten beeld gekocht. Het stelt Brahma en zijn vrouw Saraswati voor. Zij worden ook wel de Romeo en Julia genoemd. Zo grappig dat Madé ons dit vertelde want dat wisten wij op het moment van aankoop niet. Wij vonden het gewoon een mooi beeld! Daarna zijn we naar ons hotel gereden, het Teras Bali in Sidemen op de flanken van (de actieve) vulkaan Mount Agun tussen de rijstvelden. Onderweg hebben wij nog meer schade van de aardbeving op Lombok gezien en we hopen toch echt dat er nu niets meer komt, want we zitten nu weer in de tweede ring rondom het episch centrum en niet meer zoals de afgelopen dagen in de derde ring. Morgen maar eens de omgeving ontdekken, want het is best gek om in het donker aan te komen en niet te weten waar we ons bevinden.

Bai bai,

Fred & Nori