Olifanten, Long Neck Karen en Akha

Om kwart over zes ging de wekker. Snel aankleden en naar het ontbijt, want om zeven uur zouden we worden opgehaald. Toen wij om 10 voor 7 in de lobby kwamen, stond onze chauffeur al te wachten. Het was weer een busje voor 9-personen en wij dachten dat hij nog wel anderen op moest halen, maar het bleek dat we met z’n tweetjes naar de olifanten gingen.

De dames U Thai en Ngong Luck stonden al grazend op ons te wachten. Ook hier bleek dat we maar met z’n tweetjes waren, hoe heerlijk! De dames zijn opgekocht door een Nederlandse eigenaar die vond dat zij hun werk als showolifant er wel op hadden zitten. Zij hebben dat zo’n 10 jaar gedaan en genieten nu van hun welverdiende pensioen.

Wij mochten helpen het eten voor hen klaar te maken, dat bestond uit heel veel stengels bamboe en die lange stukken moesten in mootjes worden gehakt. Die mootjes gingen dan weer in een mand en die moesten we naar de olifanten brengen.

Maar niet voordat we eerst onszelf in het Karenpakje hadden gehesen en de twee commando’s: mond open en goedzo hadden geleerd op z’n olifants. Bon Soong is open je mond en Dee Dee is goedzo/goed gedaan.

Nadat we dit onder de knie hadden en we er voor de olifanten als niet te onderscheiden van de Thai uitzagen, mochten wij hen gaan voeren. De commando’s werkten prima en de dames luisterden heel goed. Daarna mochten wij een wandeling met hen maken door het bos, naar de modderpoel, voor het dagelijkse modderbad. Dit was alleen voor Ngong Luck en niet voor U Thai omdat zij zwanger is en rond het nieuwe jaar haar kleintje verwacht. Heel voorzichtig ging Ngong Luck in de modderpoel zitten en vervolgens liggen, toen wij haar insmeerden met de modder zag je gewoon dat zij het heerlijk vond.

Toen zij daarna de rivier in mocht lopen, liet zij zelfs een klein trompettertje horen van blijdschap. Ook hier ging zij weer voorzichtig in en lekker liggen zodat wij de modder weer van haar af konden wassen. Hier kwam U Thai wel bij, want die liet zich zo’n bad niet ontnemen. Ook zij genoot zichtbaar van haar bad.

Na dit alles mochten wij douchen en stond de lunch voor ons klaar. Nadat wij dit op hadden, gingen we weer met onze gids mee, onze volgende bestemming was namelijk een Long Neck Karen dorp. Daar hebben we dames en jonge meisjes gezien met die enorme ringen om hun nek. Ons ondertussen afvragend of dit allemaal wel gezond is, maar ja, het hoort bij hun cultuur, dus wie zijn wij om daar iets van te vinden? Het was prachtig om te zien, hoe zij leven en hoe zij hun cultuur in ere houden.

Ook hebben we nog de Akha-stam, het bergvolk bezocht. Ook zij zien er prachtig uit en hun zware hoofdtooien doen zij zelfs niet af, wanneer zij op het land aan het werk zijn. En natuurlijk geldt het ook hier weer alleen voor de vrouwen, die mannen die liggen een beetje te lanterfanten en zogenaamd te socializen……… Dit geldt overigens voor beide stammen. De vrouwen doen al het werk……..

Terug in het hotel nog een verfrissende duik genomen en een tukje gedaan. Nadat wij ons weer hadden opgefrist in het hotel een mojito gedronken en daarna met de Songwae van het hotel naar de zondagsmarkt gegaan die om vier uur was begonnen. Allemachtig! Wat liepen daar veel mensen! Soms voetje voor voetje over de markt, dus wij hadden het al snel bekeken en zijn lekker een massage gaan opzoeken……

Na de massage nog een gezonde fruitmix gedronken en daarna met de tuktuk naar het hotel. Nu lekker slapen en genieten van de laatste nacht in ons prachtige hemelbed, want morgen gaan we alweer door naar de volgende bestemming in het zuiden van Thailand.

Groetjes Fred & Nori

Op bezoek bij Hmong en Karen

Vandaag staat een bezoek aan de etnische minderheden in de bergen van Noord-Thailand op het programma. Om 9 uur zouden we vertrekken maar om kwart voor 9 belde de receptie van ons hotel al met de mededeling dat de chauffeur en gids klaarstonden. Verbazingwekkend dat het hier in Thailand allemaal zo prachtig op tijd verloopt. Niets Thailand Maybe Time zoals in Gambia. Onze privéchauffeur en gids stonden dus al gretig klaar met een 9-persoons mini-van. Dat was ruim zitten voor ons tweetjes. Bij de kennismaking vroeg onze gids wat we vandaag gingen doen. Enigszins bevreemd antwoordde ik dat hij dat toch het beste wist. Maar nee, hij vroeg of ik ons reisprogramma bij mij had. Nee, die ligt op de kamer maar bevat maar twee volzinnen en vijf regels dus daar heb je niet zoveel houvast aan. Maar wij zijn natuurlijk goed voorbereid op reis gegaan dus konden wij hem vertellen dat we een weeshuis zouden bezoeken en vervolgens een bergwandeling zouden maken naar een Hmong-dorpje, een Karen-dorpje en een bezoek aan een waterval. Ooh, dan was het hem wel bekend. Mooi meegenomen.

We waren amper op weg of chauffeur en gids raakten in discussie over welke weg, welke afslag ze moesten nemen. Toen we op een zeer vreemde wijze rondjes aan het rijden waren kwam bij ons toch wel de gedachte op dat we verdwaald waren. Nu ben ik hier in 1991 ook al geweest maar helaas, sindsdien is er toch echt heel veel veranderd in en rond Chiang Mai, dus aan mij hadden ze ook al niet veel. Wonder boven wonder wisten ze uiteindelijk toch het weeshuis te vinden, Wat Don Jun. Het weeshuis is een tempelcomplex waar 700 weesjes worden opgevangen en zoveel mogelijk worden opgeleid, hetzij als monnik, hetzij als ambachtsman. Door de hoofd-monnik werden we in de tempel uitgenodigd om zijn zegeningen te ontvangen. Zittend op een troon tussen allerlei boeddha-beelden reikte hij ons een soort veger waar we onze gift in een envelop tussen de stengels konden plakken en harkte hij het geheel naar zich toe. Vervolgens las hij de tekst die wij op de envelop hadden geschreven hard op door een microfoon en mochten wij nader tot hem komen. Wij ontvingen een geluksbandje die hij om onze polsen bevestigde. Heel bijzonder. De jonge monniken zaten ons van een afstandje aan te gapen.

Wij vervolgden onze weg door de prachtige bergen ten westen van Chiang Mai, Doi Inthanon. Op een gegeven moment stopte de auto in the middle of nowhere en begonnen we aan onze mini-trekking door de bergen waar de Hmong en Karen wonen. Na een half uurtje lopen (zeg maar gerust zweten want het is vandaag wel heel warm met die zon erbij en een luchtvochtigheid van 80%) kwamen we bij een watervalletje. Mooi, maar niet aantrekkelijk genoeg om onze bezwete lichamen erin te koelen in de wetenschap dat we daarna onze plakkleren weer aan moesten doen. Het leek ons verstandiger om door te lopen. Al klimmend en dalend kwamen we aan bij een klein Hmong-dorpje. Daar mochten we een kijkje nemen in de zeer primitieve huisjes, met een keukentje en bedden voor de gehele familie. Op een heel logische plek in het dorpje (dan moet je voorstellen dat er 2 huizen staan) stond een bord met daarop de tekst dat je voor 10 baht 3 keer met een kruisboog op een schijf mocht schieten. Dat hebben we natuurlijk gedaan, samen met de gids en wij deden het beter. De kruisboog wordt door de Hmong nog gebruikt om te jagen.

Vervolgens weer verder en nu viel het ons weer op dat onze gids steeds de weg kwijt was. Hij is zelf een Karen en kent het gebied zou je zeggen goed. Maar een ieder die hij tegenkwam hield hij even aan om vervolgens de weg te vragen. Maar zodra we in een dorpje kwamen leek het alsof iedereen onze gids kende. Heel raar. Enfin, hij wist ons naar het Karen-dorpje te brengen en daar hebben we nog een aantal zeer authentieke Karen-vrouwen ontmoet, zelfs nog één die een opiumpijpje rookte. Toen ik hier in 1991 was zat de gehele bergbevolking nog aan de opium maar inmiddels is dat aardig aan banden gelegd. De etnische minderheden als de Hmong en Karen komen oorspronkelijk uit Birma (Myanmar), Laos, Thailand en China. Tot voor kort trokken ze vrij de grenzen over omdat zij de landsgrenzen niet respecteren. Maar dat is nu niet meer mogelijk, de Thaise overheid staat niet meer toe dat ze vrij over de grens gaan. Gevolg is dat zij in plaats van een trekkend volk nu een vaste vestigingsplaats hebben. Dat zie je ook aan de huizen, voorheen werden de huizen van bamboe gemaakt, die hielden het een paar jaar en dan trok men weer verder. Nu ze vaste bewoners zijn geworden bouwen ze sterkere huizen van teakhout. Langs diverse olifantenkampen gelopen, zeer kleinschalig. Bijna alle kampen hebben inmiddels een verbod om met/op de olifanten te rijden, heel goed.

Van een Karen-vrouwtje mocht Nori het traditionele weven uitproberen. Omdat hier maar weinig toeristen komen en wij vandaag de enige 2 waren met een Karen-gids lukte het ons om goed contact te maken met de wat schuwe bevolking.

Het was inmiddels half 2, dus tijd voor een lunch in het lokale restaurantje. Heel primitief maar ooh wat hebben we lekker gegeten. Tom Yam Kaa (kippensoep met rijst), groenten en een omeletje én ananas toe.

Na de lunch zijn we teruggereden naar het hotel alwaar we om 4 uur aankwamen. Een duik in het zwembad genomen, heerlijk vooral ook omdat we het zwembad helemaal voor onszelf hadden. Om 6 uur hebben we de tuktuk-selfservice van ons hotel naar de stad genomen. Ook nu waren we weer de enigen. Het is na de drukte van de eerste week hier verbazingwekkend rustig terwijl Chiang Mai toch bekend staat als één van de meest toeristische plaatsen. Op zaterdag vindt één van de nachtmarkten plaats. Daar is het ’s avonds wel heel druk. Natuurlijk van alles gekocht, kleding, kussentjes, souvenirtjes. En toen wilden we een massagesalon opzoeken. Maar als je die echt wilt, vind je er natuurlijk geen.

En zo kwamen we onverwacht bij de zilveren tempel uit, Wat Sri Suphan. Het was inmiddels donker en de zeer bijzondere tempel werd prachtig in het wisselende licht gezet, groen, paars, blauw, rood, roze ….. Binnen waren jonge monniken aan het bidden en zingen. Vrouwen worden er niet toegelaten (tja die menstrueren en dat mag niet!), dus ben ik alleen de tempel binnen geweest en heb ik een tijdje geknield zitten luisteren naar het gezang. Eenmaal weer buiten werden we erop geattendeerd dat een plechtigheid aanstaande was. We moesten daartoe kaarsen voorzien van onze naam en geboortedatum en na wat geprevel van een minuut of 10 door een monnik moesten we onze kaarsen zetten bij een afbeelding van onze Chinese dierenriem, Nori is een slang (ja, verder niet op reageren!) en ik een haan (nee, doe ook maar niet!). Wederom heel bijzonder.

En toen hadden we honger, maar omdat in de buurt niets te vinden was, althans wat niet het daglicht kon verdragen, hebben we een tuktuk genomen naar het gedeelte waar we wisten dat er eettentjes zijn. En ja, we hebben heerlijk midden op straat, op plastic stoeltjes Thais gegeten. Met uitzicht op een massagesalon, jullie begrijpen het al, we hebben de dag afgesloten met een olie-massage van 2 uur. Heerlijk na deze toch wel vermoeiende dag. Het liep inmiddels tegen elven en de eigenaresse zei ons dat het misschien wel moeilijk zou worden om nog een tuktuk te vinden. Dus blijkbaar niets van een zaterdagavond nachtleven in Chiang Mai. Mochten we geen tuktuk vinden, dan zou zijn ons wel naar het hotel brengen. Wat zijn de mensen hier toch lief. Maar binnen no time hadden we een tuktuk te pakken. Het is nu al over twaalf uur. We gaan slapen want morgen gaat om kwart over 6 alweer het wekkertje.

Liefs Nori & Fred

Real Thai Cooking

Vanmorgen werden we om half 9 opgehaald door the Chiang Mai Thai Cooking school. Wij waren de laatste die werden opgehaald. In het busje zaten al 2 Chinezen, 1 Belg, 1 Fransoos en 2 Duitsers en wij dan, ik hoor jullie al zeggen: “ken je die mop van die 2 Chinezen…….”, haha, wij gingen dus koken met z’n allen.

Na een half uurtje de 1e stop bij de markt. Daar een uitgebreide rondleiding en uitleg gekregen over alle verschillende ingrediënten voor bijvoorbeeld een curry. Ook gezien dat de vis heel erg vers is. Zo zwemt de vis nog rond in een aquarium (nou ja, zwemmen) en zo heeft ie een flinke tik op z’n kop te pakken, flappert nog wat met z’n staart en weg is ie…….

Daarna naar de boerderij van de kookschool. Eerst allemaal een kopje lemongrass tea of een glaasje water. Nog wat uitleg over de dag en dan allemaal een schort voor en een soort van sombrero op want we gingen eerst door de tuin lopen om daar ook weer uitleg te krijgen over veel van de ingrediënten die we gaan gebruiken. Leuk hoor om te zien hoe de lemongrass groeit en van welke delen er dan thee wordt gemaakt en welke delen er in de curry gaan. Hier hebben zij weer hele andere soorten eggplant, die wij aubergine noemen, maar die hier er totaal niet op lijken, kleine gele bolletjes en dus niet die mooie diep paarse grote dingen. Ze hebben zelf een eggplant die op een grote erwt lijkt en die uitsluitend voor de smaak bedoeld is, want wanneer je die zou eten is ie heel erg bitter (oftewel niet te haggelen).

We zijn begonnen met het maken van de currypasta, Fred de groene en ik de rode. Een currypasta bestaat uit 7 basis ingrediënten: knoflook, lemongrass, galanga, Thai ginseng, sjalot en een stukje van de schil van de limoen. Het verschil tussen de verschillende pasta’s zit hem met name is het gebruik van de kleur pepers en voor de gele currypasta nog het gebruik van kerriepoeder. Dan volgen nog ingrediënten als kummel en koriander, zout, enz. Na dat we dit heel goed in de vijzel hadden bewerkt en de goedkeuring hadden gekregen van AE, die ons deze dag begeleidde, mochten we het in een bakje doen en afdekken omdat wij eerst de Tom Yang Kung (Fred) en de Tom Kaa Gai (ik) gingen maken. Heerlijke spicy soepjes. Het verschil tussen de beide soepjes zat hem in het gebruik van kokosmelk.

Nadat we ons soepje hebben opgegeten, zijn we aan de voorbereidingen voor de Thaise loempiaatjes (Poh Piah Tod) begonnen. Appeltje, eitje als je weet hoe je die dingen moet maken en ik altijd maar denken dat het zo ingewikkeld is. Nu moesten we er twee maken en gezien het menu heb ik er maar 1 opgegeten, niet omdat het niet lekker was, maar omdat ik ook van de rest wilde genieten, dus ik heb mijn tweede loempia weggegeven aan 1 van de dames die voor ons de afwas deed en die at hem glunderend op. Ook de sweet chilisaus die je normaal uit de fles erbij doet, hebben we vandaag zelf gemaakt en ook hiervoor geldt weer, als je weet hoe het moet is het “piece of cake”. Na de loempiaatjes maakt AE er nog een papaja salade bij (Somtam), ook weer erg lekker.

Nadat we dit weer hadden opgepeuzeld gingen we dan aan de curry werken….. voor Fred moest het groene curry met kip worden (Kaeng Kiao Waan Gai) en voor mij de rode curry met kip (Kaeng Phed Gai), zo dus als je ooit bij de Thai gaat eten dan ken je alvast wat gerechten. Nadat de curry klaar was, moesten we deze afdekken en aan de gebakken kip met cashewnoten (Gai Phad Met Mamuang Him Mapaan) beginnen. Pas nadat dit allemaal klaar was, mochten we het naar de grote tafel brengen en opeten.Inmiddels zaten onze buikjes toch wel erg vol, maar we moesten nog aan het nagerecht beginnen: blauwe plakrijst met mango. Nu zeg je waarschijnlijk: “blauw”????? daar zal dan wel kleurstof aan te pas komen, maar niets is minder waar. AE had een paar bloemen uit de tuin geplukt, sorry die naam ben ik vergeten op te schrijven, maar ze lijken een beetje op lelies, en die heeft ze gekookt met kokosmelk net zolang totdat de melk blauw kleurde. Daarna de bloemen eruit en wij konden het verder gaan verwerken. Plakrijst, palmsuiker, snufje zout en roeren maar. Dan op het bord waar de gesneden mango al op lag en verder afwerken met nog wat kokoscream en bloemetjes. Het was erg lekker, maar daarna kon niemand ook nog maar pap zeggen.

Na dit alles was het tijd om afscheid te nemen en terug naar ons hotel te gaan. Veel hebben we daarna niet meer gedaan, we konden het zelfs niet meer opbrengen om nog ergens een hapje te gaan eten. Dus lekker een cocktail in de bar van het hotel genomen en naar de kamer: uitbuiken!

Liefs en tot morgen,

Fred & Nori

Chiang Mai

Gisteren een reisdag. Eerst een uurtje met de auto van Sukhothai naar Phitsanulok om daar in de trein te stappen en 6 uur later in Chiang Mai weer uit te stappen. Ook nu was de verzorging in de trein weer prima. Hapje eten, sapje en een koud glaasje water. Beetje geslapen onderweg en vooral veel uit het raam gekeken naar het prachtige landschap. Soms een enorme boeddha die dan overal bovenuit torent en wanneer het zonlicht er op schijnt komt er zo’n enorme gouden gloed vanaf. Prachtig!!

Vandaag ook lekker op tijd op gestaan. Om 8 uur aan het ontbijt en daarna de tuktuk genomen naar het oude stadscentrum om de diverse wats te bekijken. Trouwens nooit geweten dat ik een eigen tempel bezit: Wat Phrasing. Oké verkeerd geschreven, die H hoort er natuurlijk niet tussen, maar we zullen maar zeggen dat het op z’n Thais is geschreven, hihi.

We raakten niet uitgekeken en kwamen gewoon ogen te kort om alles te bekijken. Vooral die oude houten wats, zo mooi!!Na al het geslenter waren we wel toe aan een verfrissend drankje en dat is een mixed fruit geworden en oh, oh, wat is dat ook lekker als het zo wam is, want vandaag was het weer een dag van continue in de sauna lopen. We besloten om daarna nog 1 wat te doen en dan de massage op te gaan zoeken. Dat is hier niet zo moeilijk, want om de honderd meter kom je hier wel een massagesalon tegen. Dit keer waren er nogal veel verschillen in prijs, dus we moesten even vergelijkend warenonderzoek doen. Uiteindelijk zijn we bij een heel klein salonnetje terecht gekomen, maar wat er in onze ogen heel knus uitzag en de prijs was ook nog eens acceptabel, dus we hebben maar een combi gedaan van Thai massage, voetmassage en oliemassage en dat gedurende zo’n anderhalf uur.

Na afloop voelden we ons echt als nieuw! Nog maar een heerlijke frisse aarbeien-banaanyoghurtshake genomen en we konden er weer helemaal tegenaan. Met de tuktuk terug naar het hotel, een frisse duik genomen en nog even een klein tukje gedaan. Daarna weer aangekleed en een beetje opgetut, zelfs mijn haar geföhnd, maar dat bleek later een beetje zonde van de tijd, want na enkele minuten buiten in de warmte, zat mijn haar weer als dat van een Franse poedel. Dus 1 oplossing: klem erin en verder niet meer aan denken.

Heerlijk gegeten tussen allemaal Thai en Chinezen, geloof dat er ca. 5 westerlingen aanwezig waren en daar waren wij er zelf al 2 van. Het eten was dan ook niet aangepast naar westerse begrippen, maar spicy, was gewoon spicy! Terug in het hotel nog een heerlijke kokosmojito en een ananasmojito gedronken en nu naar de kamer. Airco aan en afkoelen maar weer. Het was weer een prachtige dag!

Welterusten.

Liefs,Fred & Nori

Op de fiets langs de Watjes van Sukhothai

Een fietstour langs de watjes, zo heten de tempels hier….. Na het ontbijt werden we weggebracht door de eigenaar van het hotel naar het busstation, vandaar met de Songtaew, ook wel een bathbus genoemd, nee niet die van bathman, naar de oude stad Sukhothai.

Een Songtaew is een bus met achterin banken en een dak tegen de regen. De naam is afgeleid van de 2 (in het Thai: song) rijen zitplaatsen. Eenmaal in de oude stad fietsen gehuurd voor wel 30 THB per stuk (ca. 76 cent) voor de hele dag. Dan heb je wel een paar krakkemikkige fietsen, maar ik had wel een roze , maar je hoeft tenminste niet te lopen. Want de afstanden tussen de verschillende Watjes zijn op de fiets goed te doen met die warmte, maar lopend wordt het toch een ander verhaal.

Als eerste naar de Wat Mahatat in het midden van Sukhothai Historical park. Dit vonden wij toch wel een van de mooiste wats die wij vandaag te zien hebben gekregen. Verder nog een heleboel wats in het park bezocht en natuurlijk gefotografeerd, maar of alle foto’s het boek gaan halen…….

Als laatste hebben wij buiten het park de Wat Si Chum (dit betekent tempel van de Bodhi boom) bezocht. De boeddha was vroeger van hout maar is op een gegeven moment afgebrand en daarvoor in de plaats is het huidige beeld gekomen. De boeddha is 11 meter breed en wel 15 meter hoog! Heel indrukwekkend om te zien, wanneer je erbij staat voel je je heel klein!

Inmiddels was het 13.00 uur en onze maagjes begonnen toch wel wat te knorren, dus TripAdvisor geraadpleegd en we bleken vlakbij een leuk restaurantje (Poo) te zitten, waar authentiek Thais voedsel werd geserveerd, nou dat laten we ons geen twee keer zeggen, dus wij erheen en ik moet zeggen….. WOW!! Wat was dat weer lekker! Om je vingers bij op te eten…

Toen onze buikjes weer gevuld waren, een tuktuk aangehouden of eigenlijk meer een brommer met een bak ervoor waar een bankje in zat en terug naar het hotel, het werd wel tijd voor een frisse duik. Om half 5 werden we weer bij de massage verwacht, een voetmassage dit keer, al nemen ze ook altijd je rug, hoofd en armen mee als ze een voetmassage doen. Zouden ze soms bedoelen dat zij die massage met hun voeten geven.

Na al deze vermoeienissen was het wel tijd voor een tukje… Om half 8 zijn we bij ons hotel gaan eten, want ook dit restaurant word hoog genoemd in de lijst van TripAdvisor. Ook weer heerlijk gegeten! Alleen ons toetje, we hadden onszelf een lekkere cocktail beloofd, was iets minder, die van Fred, de pinacolada was lekker, maar mijn blue hawaii, sloeg nergens op. Er was geen blue curaçao in te bekennen. Nu dus op de kamer en ons verhaal schrijven en dan lekker slapen.

Bai bai,

Liefs,Fred & Nori

Ayuttaya-Sukhothai

Er stond vandaag een reisdag op het programma. Om half 12 opgehaald bij ons hotel in Ayuttaya en vandaar uit met de tuktuk naar het station. Op het station zijn ze ingespeeld op buitenlanders want regelmatig wanneer er een trein wordt verwacht komt er iemand aan je vragen waar je ook alweer heen moet zodat hij of zij je naar het goede spoor kan wijzen (er zijn er dan ook wel 3 sporen en dan staan er ook nog eens borden met de eindbestemming met een pijl naar links of naar rechts, dus zelfs een beetje onhandig iemand zou het goede spoor weten te vinden). Maar goed, toch fijn dat men zo behulpzaam is.

Om 12.16 was het dan zover en kwam onze trein naar Phitsanulok. We hadden gereserveerde stoelen dus ook dat maakt het wel zo makkelijk. De trein was behoorlijk koud dus hup, fleece aan! Ik ben namelijk al snotverkouden omdat ook Fred steeds die airco op vriezen zet. We zaten nog niet of de trein begon alweer te rijden en nog geen 5 minuten later stond ook onze maaltijd al voor ons klaar. Compleet met een koel glaasje water. Later kregen we ook nog een soort van gevulde koek, maar dan anders, uitgereikt en kon je kiezen uit koffie, thee of een glaasje ranja. Helaas geen koel glaasje witte wijn, maar ach die ranja smaakte ook goed.

Na ruim vier uur kwamen we op het station van bestemming aan en daar stond onze chauffeur alweer keurig met een bordje: Fam. Jonkhart in zijn hand te wachten….. auto in, die natuurlijk weer veel te koud was (dus ook hier snel weer mijn fleece jack aangeschoten). Nog een uurtje rijden en toen waren we in Sukhothai. Weer een prachtig kleinschalig hotel, wat ons een beetje deed denken aan het hotel in Yogjakarta vorig jaar. Zwembad in het midden en de kamers eromheen. Prachtige oude meubelen en een heus hemelbed! Hier houden we het vast wel 2 nachten vol haha.

Nadat we onze spullen een plekje hadden gegeven lekker het zwembad ingedoken. Daarna douchen en op zoek naar het Dream Café, daar hadden we al veel over gelezen op Tripadvisor en ook in ons draaiboek werd het restaurant genoemd. Het bleek op 1,1 km vanaf ons hotel te zitten, dus besloten we te gaan fietsen. Op een paar krakkemikkige fietsen erheen, Fred z’n fiets wiebelde zo erg, dat het bijna leek alsof zijn voorwiel er ieder moment vandoor kon gaan, maar dan zonder de rest van de fiets……

We hebben het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht, al vind ik zelf dat links fietsen behoorlijk lastig, ik heb steeds de neiging om de verkeerde kant op te gaan als we de bocht om moeten, gelukkig fietst Fred dan voor me en komt het toch nog goed.

Bij het Dream Café eerst bewonderend maar het interieur gekeken. Het is namelijk een soort van museum waar je eet, met allemaal gezellige zitjes. Je komt gewoon ogen te kort. Klokken uit grootmoeders tijd, serviesgoed, kristalwerk, beeldjes, gewoon teveel om op te noemen. En dan het eten……oh, oh, wat was dat lekkel!!

Als specialiteit hadden zij ook nog tien kruidendrankjes tegen allerlei kwaaltjes of bedoeld als opwekkend middel. Dat moesten wij natuurlijk ook proberen……Met volle buikjes weer de fiets op en terug naar het hotel gefietst. Zo lekker ons mandje in en morgen weer vroeg op want dan staat er een tempeldagje met ook weer fietsen op het programma.

Tot morgen,

Liefs,

Fred & Nori

Ayuttaya

Vandaag hebben we eens echt uitgeslapen. We werden dan ook pas om 10.00 uur opgehaald door onze privé auto om naar Ayuttaya te gaan. Hij reed lekker door, dus ruim twee uur later konden we al inchecken in ons hotel, the Baan Thai House in Ban Bang Sai Nai, Ayuttaya. Een prachtig kleinschalig complex met maar 14 huisjes. We zitten hier midden in de stad, maar toch waan je je op het platte land. Niets te horen van de drukte.

Na de lunch en de afspraak voor de massage met een tuktuktour op pad om diverse Wats te gaan bekijken. Als eerst gestart met de Wat Yai Chaya Mongkol. Dit is een meditatietempel. Rond de grote stupa (Chedi) staan 135 grote en kleine boeddha-beelden. De Chedi zelf is 62 meter hoog. Nadat je al zwetend de trap bent opgegaan, vind je binnenin dan een soort van wensput waar iedereen (ook wij) muntjes gooien en een wens doen. Daaromheen ook weer diverse “gouden” boeddha’s.

Als tweede zijn we naar de Wat Maha That gegaan, dit is een al wat ouder complex uit 1384. De grootste bezienswaardigheid en het meest gefotografeerde object hier is een Banyanboom waarin een boeddhakop is vergroeid in de wortels. Heel mooi om te zien hoe het nu eigenlijk uit een geheel bestaat. Niemand weet echter hoe de kop in de boom terecht is gekomen. In het voorjaar is er een enorme storm geweest, waarbij de boom zwaar beschadigd raakte en om de boeddhakop te redden is een groot deel van de verwoeste boom omgezaagd, zodat de kop niet zou beschadigen.

Terug bij de tuktuk bleek hij pech te hebben en zijn vrouw te hebben opgeroepen om het over te nemen, dus daarna zijn we met Po Beng naar het voormalig koninklijk paleis gegaan. Het koninklijk paleis in Bangkok is gebouwd naar dit voorbeeld. Hier even rondgewandeld en ook weer prachtige plaatjes geschoten van de chedi’s.

Als laatste vandaag zijn we naar de liggende boeddha van 26 meter groot gegaan, de Wat Lokaya sutharan. De kop rust op een lotusvormig kussen. De boeddha is later gebouwd op de grondvesten van een klooster wat eerder verwoest is door de Birmezen.

Inmiddels was het kwart over vier geweest en vonden we het mooi zo. De zon schijnt onverbiddelijk op ons bolletje en het is zo’n 34 graden, dit voelt volgens onze weermeter aan als zo’n 40 graden en dat geloven we ook wel. Nog nooit zoveel water gedronken en daarbij het idee hebbende dat het er net zo hard weer als zweet uitkomt. We drijven van top tot teen……

Terug in het hotel even opgefrist en toen was het alweer tijd voor een Thaise massage dit keer, we moeten tenslotte alle soorten massages uitproberen…..

Toen we binnenkwamen, kregen we een paar lila pakjes uitgereikt, helaas heb ik daar geen foto’s van omdat ik geen camera bij me had. Maar we leken met een paar verkeerde samoerai. Fred kreeg een stevige dame toebedeeld en ik een kleine wat oudere dame, met wat achteraf bleek, heeeel veeel ervaring!! Ik heb spieren gevoeld, waarvan ik het bestaan ooit uit een boekje heb moeten leren voor de sportmassage, maar waar ik eigenlijk het bestaan van was vergeten. Ze kroop op haar gemak over me heen en gebruikte haar hele lijf om me eens flink onder handen te nemen. Inclusief die venijnige teentjes van haar! Maar goed, na afloop voelden we ons beiden als nieuw en daar gaat het tenslotte om, dan maar even twee uurtjes pijn lijden.

Na dit alles moest natuurlijk de maag weer gevuld worden en oh, wat kunnen ze hier toch lekker koken. Aan de springrolls, Pad Thai en een schotel met spicy kip en cashewnoten. Jumjum!

Nu uitbuiken op de kamer met een kopje thee erbij en onze dag was weer helemaal geweldig!

Bai bai,

Fred & Nori

De Birma-spoorlijn en omgeving

Vanmorgen stond om 7 uur het ontbijt weer voor ons klaar. Daarna weer de longtailboot in met onze bagage, bij de pier stond Anna ons alweer op te wachten om ons naar de Erawan watervallen te brengen. Deze watervallen bestaan uit 7 verdiepingen, maar naar iedere verdieping is het behoorlijk ver klimmen en klauteren. Wij hebben tot de vijfde verdieping gelopen en toen vonden we het welletjes geweest. Het zweet liep toen inmiddels op plekken waar we dat toch liever niet hebben ;-)

Toen we terug kwamen, stond Anna ons weer op te wachten met een heerlijk koud colaatje, man, man, wat was dat lekker!! Ook had ze inmiddels een lunch voor ons geregeld (om 11.00 uur s morgens). Maar we hebben het ons goed laten smaken!

Na de watervallen zijn we naar Kanchanaburi gereden om daar over een stukje Birma-spoorlijn te lopen en de grot van Tham Krasae te bekijken. In deze grot ook weer een aantal boedhabeelden, waarvan natuurlijk weer een hele grote. Ook moesten we hier van Anna met de koker met genummerde stokjes rammelen, waarna er 1 stokje uit moest vallen, wat dan weer correspondeerde met de voorspelling op een soort van bord. Voor Fred was de voorspelling heel gunstig, voor mij wat minder ?De grot diende in de tweede wereldoorlog ook voor de Japanners als opvang voor krijgsgevangenen, wanneer zij dood gingen, werden zij zo de river Kwae ingegooid. Daarna is de Boeddha als ereteken voor deze doden neergezet.

Het viaduct wat er uitziet alsof het elk moment kan instorten is het Wang Po viaduct. Na de wandeling zijn we zelf op de trein gestapt en zijn wij over de Birma-spoorlijn naar Thakilen gegaan. In de trein kregen we een certificaat van herinnering, opdat deze afschuwelijke gruwelijkheden maar nooit vergeten worden en zeker niet herhaald worden.

In Thakilen stond onze chauffeur alweer op ons te wachten en hebben wij onze weg naar het Royal River Kwae Resort vervolgd.

Daar aangekomen stond er ook weer een heerlijk gekoeld sapje op ons te wachten. Snel spullen naar de kamer en het zwembad in om af te koelen. Na deze koele duik terug naar de kamer om te douchen en om te kleden. Voor het avondeten heerlijk een cocktail gedronken voordat we aan tafel gingen met uitzicht over de river Kwae. Vissen kwamen hoog uit het water om insecten te vangen, heel grappig om te zien.

We hebben genoten van een heerlijk zwoele zomeravond en van het klamme van overdag was niets meer te merken. Geweldig gegeten, spicy maar niet te! Kortom onze dag kan niet meer stuk.

Liefs,Fred & Nori